رشته زبان و ادبیات فارسی در دوره های کارشناسی و کارشناسی ارشد از رشته های گروه علوم انسانی می باشد. در مقطع دکتری تا سال 94 جزء رشته های گروه زبان به حساب می آمد که در مقطع دکتری هم از سال 95 به گروه علوم انسانی منتقل شد.

آزمون رشته ادبیات فارسی در مقطع دکتری در سال 95 (اسفند 94) دچار تحولاتی شد. مورد اول همانطور که به آن اشاره گردید تغییر گروه از زبان به علوم انسانی و مورد دوم حذف درس عربی از دروس اختصاصی است.

دکتری ادبیات فارسی دارای چهار گرایش است که از بین آنها گرایش زبان و ادبیات فارسی محض قدیمی تر و گرایش های ادبیات حماسی، ادبیات غنایی و ادبیات عرفانی جدیدترند. در این خصوص داوطلب می بایست علاقه خود را در زمینه انتخاب گرایش مناسب در نظر داشته باشد و این مورد را که دانشگاه مقصدش در آن گرایش پذیرش دارد یا خیر. گرایش زبان و ادبیات فارسی محض، ادبیات فارسی را به صورت عام تر (شبیه به دورهای کارشناسی و کارشناسی ارشد ولی در سطحی بالاتر) بررسی می کند. گرایش های اختصاصی تر منحصر به متون خاص آن ژانر است. برای مثال در گرایش ادبیات حماسی متون حماسی، اسطوره شناسی و زبان های ایران قبل از اسلام مطالعه می شود و در گرایش ادبیات غنایی متون غنایی و مباحث وابسته به آن مورد بررسی است.

در کنار مسئله علاقه، توصیه می شود پیش زمینه پژوهشی و مطالعاتی داوطلب هم در انتخاب گرایش در نظر گرفته شود. زیرا در فرآیند مصاحبه و پذیرش، یکسانی گرایش و پژوهش های انجام شده اهمیت فراوانی دارد. برای مثال داوطلبی که پایان نامه کارشناسی ارشد خود را درخصوص مولوی نگاشته است، امتیاز بالاتری برای پذیرش در گرایش عرفانی دارد تا دانشجویی که پایان نامه اش با موضوع معرفی شاهنامه بوده است.

در باب بازار کار نیز می توان به دو شاخه آموزشی و پژوهشی اشاره کرد. فعالیت در فرهنگستان زبان و ادب فارسی یا دایره المعارف اسلامی و مراکزی از این دست در حوزه پژوهش و فعالیت در دانشگاه ها و مراکز آموزشی (تدریس و تألیف) در حوزه آموزشی قرار می گیرد.

http://www.modaresanesharif.ac.ir/%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1%D8%A7-%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C

.